0702. Przemyślenia.. pandemia nas niszczy.

Siedzę już którąś godzinę przed komputerem przeglądając setny raz z rzędu tą samą stronę.

Tylko jem, jem i jem.. czasem jeszcze coś wypiję ;)

* sprzątaniem byłam zachwycona 3 pierwsze dni tej kwarantanny,

umyliśmy nawet okna korzystając z pogody.

Jeszcze tydzień temu wyszliśmy na spacer z dala od ludzi, aby dotlenić się nieco.. 

bo przecież można zwariować ! 

Ogólnie - tak jest u mnie.

Lecą te dni.. szybciej, wolniej.. nudno ! po prostu.

Co tu robić? cała ta pandemia zniszczyła wszystko. 

Począwszy od zdrowia - przeplatając się przez funkcjonowanie firm - kończąc na tym, że odbija się wszystko na psychice człowieka. Tak sądzę.

Sama już nie wytrzymuję w tym wszystkim.. przejmuję się i mam do tego prawo jak każdy.

Martwię się o najbliższych - to przede wszystkim.

O rodziców, Brata, Wujka J. i o wszystkich najbliższych, których mam.

A co mniej najbardziej wkurza / boli w tej sytuacji ?

* to, że zatrzymało się wszystko, a ludzie i tak olewają sprawę !

codziennie z okna widzę kolejkę do Rossmanna, przewijające się osoby z Tesco lub do sklepu..

Ok. może robią zakupy tak bardzo niezbędne - przecież żyć trzeba,

ale tam też są osoby pracujące.. jedne firmy są już zamknięte od początku marca

i ludzie nie mają dochodów, a drugie... ten wirus sam się nie zatrzyma !

..a co będzie typowo przed świętami ? 

* media, nakręcające wszystko i wszystkich wokół !

ktoś powie - to po co oglądać / słuchać ? - a po to, żeby choć troszkę wiedzieć,

co obecnie się dzieje w naszym kraju.. znać obecną sytuację - prawdę ! - konkretnie,

bez zbędnego mieszania ! 

* strasznie boję się, jak będą wyglądać tegoroczne święta Wielkanocne.

Pewnie większości z nas, do głowy nie przyszło, że będziemy żyć w takich czasach..

w czasach pandemii, że w sumie nie wolno niczego.

I tak - przyznam się ! nie doceniałam monotonnej codzienności

praca - dom / dom - praca czasem zakupy .. i oby do weekendu,

podczas którego można spotkać się z rodziną lub ze znajomymi.

Niech już wróci tamta normalność..

* normalność, której w sumie się boję - bo nie wiemy ile to potrwa, 

jak to będzie wyglądać po tym wszystkim.. jak to będzie z pracą !

Świat oszalał.. Osobiście - nerwy sięgnęły zenitu, a depresję przeszłam już z trzy razy !

I tak, depresja to taki mały Prima Aprilis, żeby rozładować emocje :)

..bo od dziś mamy już kwiecień, a jakoś uśmiech na twarz się nie ciśnie w tej sytuacji.

Pozdrawiam.