0656. Autoportret 2019 - taka jestem dziś, w dniu urodzin.

Kolejny Luty, kolejny rok więcej ! 26.

Coroczna refleksja nad moim życiem..

Zmieniło się wiele ! Oj wiele. 

Mam na imię Monika i 22 lutego 2019 roku obchodzę swoje 26 urodziny.

Jestem córką, siostrą, dziewczyną, matką Chrzestną, kuzynką, ciocią,

koleżanką. Jestem wcześniakiem.

W minionym roku wyprowadziłam się z domu rodzinnego.

Przeprowadzając się do Opola. 

Pod koniec ubiegłego roku zamieszkałam z moim Chłopakiem.

W połowie 2018 roku sama zrezygnowałam z pracy,

dając wypowiedzenie w lubianej przeze mnie hurtowni. Żałuję.

Do dziś mam wyrzuty i dręczy mnie fakt, że takich szefów już nigdy mieć nie będę.

Pierwszą pracą, którą podjęłam w Opolu

był prywatny Żłobek - Centrum Kreatywności Montessori - zrezygnowałam.

Odrzucił mnie fakt, że szli na ilość nie na jakość. Prywaciarze ! ..

Pracowały tam same młodziutkie osoby, nie było od kogo czerpać doświadczenia.

Szukając pracy w internecie - znalazłam ofertę jako rejestratorka medyczna

w gabinecie dentystycznym, jak się okazało szef pochodzi z mojego rodzinnego miasta.

Prywaciarze ! ..

Obecnie jestem na ostatnim roku studiów i jestem w trakcie

pisania pracy dyplomowej.

Stoję na skrzyżowaniu. Straciłam cel ! 

Straciłam wiarę w siebie, czuję się niepewnie..

Wszystko bardziej przeżywam, martwię się i stresuję.

Odeszła nieco pewność siebie. 

Z tyłu głowy tyle planów, a tak ciężko z realizacją..

 Chciałabym móc oddzielić pracę, a życie prywatne.
Znaleźć dobrą pracę, bez złych emocji ! i lęku przed pójściem do niej.
W głowie mam ciągle myśl, że nie idzie mi odkąd sama zrezygnowałam z hurtowni.

Dodatkowo - nie ufam ludziom. Nadal ich lubię,

jednak zostawiam dystans. Ten miniony rok zmienił wiele..

BARDZO ! tęsknię za moimi rodzicami i bratem.

Są dla mnie najważniejsi !

i coraz częściej powtarzam, jak bardzo niedoceniałam

mieszkanie z nimi.

Mój pokój, stał się pokojem mojego brata.

Wracając do mieszkania w Opolu - też czuję się dobrze,

powtarzam Maciowi - że, lubię tu wracać.

Obecnie nie wiem jakie decyzje podjąć,

boję się nieco przyszłości.

Chciałam, aby wróciła moja pewność siebie - walczę z tym.

Nadal uwielbiam smak kawy z mlekiem i z cukrem,

nie potrafię nie jeść słodyczy.

Lubię fotograficznie łapać chwile i tęsknię za Leonem i Stiu.

Nadal nazywają mnie "chudzielcem" i strasznie mnie to denerwuje.

Lubię czytać książki Sparksa, poranki ze słońcem, a wieczorem Somersby.

Jeżdżę moim starym Oplem, a do pracy autobusem z wygody :)

nieustannie mówię, że zacznę oszczędzać - i zazwyczaj nic z tego.

Zaniedbałam wujka Jurka ! i mniej odwiedzam Lenkę. 

Marzę o mieszkaniu tutaj gdzie jestem,

z chłopakiem z którym jestem.

Chciałabym podjąć spokojną, stałą pracę.

Marzę o spokojnym życiu.

Pozdrawiam.